Τρίτη, 28 Απρίλιος 2009
"...και τότε είναι μια λέξη αληθινή, σαν επιμένει στη συνάντηση"
αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα,
θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου,
θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας.
Η κάθε λέξη είναι μια έξοδος
για μια συνάντηση, πολλές φορές ματαιωμένη,
και τότε είναι μια λέξη αληθινή, σαν επιμένει στη συνάντηση.
«Το νόημα της απλότητας», 1-4, 9-11. Παρενθέσεις (1946-1947). Ποιήματα, Β´. Εκδόσεις «Κέδρος», 1961. 453.
Στην αναζήτηση της «συνάντησης», τα παιδιά του Α3 διάβασαν ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου και διάλεξαν στίχους . Να οι επιλογές τους:
Όταν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες ,
ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου
λησμονημένα λόγια - δε θέλω να τ΄ακούσω. Σώπα.
( Η Σονάτα του Σεληνόφωτος)
Χ.Κ
Θα καθήσουμε λίγο στο πεζούλι , πάνω στο ύψωμα,
κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας
μπορεί να φανταστούμε κιόλας πως θα πετάξουμε.
( Η Σονάτα του Σεληνόφωτος)
Η.Μ.
…Ωστόσο –ποιος ξέρει-Ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία , που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου…
(Eλένη)
Ανώνυμο
Οι ωραίοι οι μόνοι οι ανυπεράσπιστοι
οι σιωπηλοί οι περήφανοι
αυτοί που ερωτεύονται τ΄αγάλματα.
(Μετάγγιση)
Δαμιανός Κουτσελένκο
Η αυθάδεια του φωτόςκηλιδώνει το δάκρυ μου
……
Οι αγαπημένοι μου νεκροί
με ανάστησαν
για να τους κλαίω.
(Το τραγούδι της αδελφής μου)
Ανώνυμο
Αδελφή μου σου ΄χα τάξει
να σου φέρω τ΄αθάνατο νερό
Σου ΄χα τάξει να ρίξω τον ήλιο
στην ποδιά σου.
Τώρα κραυγάζεις:
…
“Αδελφέ μου κρυώνω
πού ΄ναι ο ήλιος
Να ζεστάνω τα χέρια μου;”
(Το τραγούδι της αδελφής μου)
Αγγελική Κροντηρά
Α, ποιος θα φράξει τότες τη μπασιά και ποιο σπαθί θα κόψει το κουράγιοκαι ποιο κλειδί θα σου κλειδώσει την καρδιά που με τα δυο θυρόφυλλά της διάπλατα
(Ρωμιοσύνη)
Μ.Κ.
τώρα γεμίζουν τα κανόνια τους μόνο με την καρδιά τους
Δ.Κ.
ένα καράβι
γραμμένο με κιμωλία
στη μέσα πόρτα της φυλακής .
Τον ξεγελάς το θάνατο;
Δεν τον ξεγελάς.(Ημερολόγιο εξορίας ΙΙΙ)
Δημήτρης Παντελάκης.
Όταν οι άνθρωποι έγιναν μουγγοί, τότε κατάλαβες
πως είχαν μάθει πια την αλήθεια, ή, τουλάχιστον,
Είχαν εγγίσει εκείνη την κρυφή περηφάνια
να μην επαναλαμβάνουν το αποστηθισμένο ψεύδος.
(Σιωπή)
Θοδωρής Μαρινόπουλος.
…..Κι άντε να βρεις μες στα βαθιά πηγάδια
το μυστικό των πεθαμένων που ακουμπάνε το λιγνό τους σβέρκο(Θρύλοι)
Σ.Μ.
Η πέτρα θα γυρίσει, θα ξαναβρεί την πέτρα.
χρόνια με τις φραγκοσυκιές, με κομμένες κουβέντες.
καθυστερούν τα καράβια. ο καπνός πλάι στο φανοστάτη.
(Επίγνωση)
Βαγγέλης Κουνέλλας.
….. θαρρώ πως φοβάται την εκπλήρωση της τιμωρίας, μη και δεν της μείνει τίποτα…
(Ορέστης)Ανώνυμο
Σαν να μετακινούσε τρία τέσσερα αστέρια στο μέτωπο του κόσμου,
σαν να ΄βαζε να φιληθούν δυο μαργαρίτες πλάι στην κρήνη
ή σαν να κοίταζε με τόλμη στοργική δύο σκυλιά
να κάνουν έρωτα καταμεσίς του σκονισμένου δρόμου
(Ορέστης)
Κώστας Λιαπάτης.
Λίγο ψωμάκι ζήτησες και σου ΄δωκαν μαχαίρι
Τον ίδρωτά σου ζήτησες και σου ΄κοψαν το χέρι.
(Επιτάφιος)
Ανώνυμο
Γλυκέ μου, εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι
Γιε μου στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε
…………………….
Kι ο ήλιος αργός θα καρτερά στα μάτια σου να φέξει
(Επιτάφιος)
Λ.Π
Α.ΤΑΣΣΟΣ
Η τσάντα του δικηγόρου αφημένη στο πάτωμα
Τα γάντια της πυγμαχίας στην κρεμάστρα. Ο φρουρός
είχε γυρίσει κόντρα στο φεγγάρι ν΄ανάψει το τσιγάρο του.
Ύστερα μπήκαν οι τρεις διαρρήκτες με το σάκο
Δε γύρισαν το διακόπτη. Εγώ είχα προφτάσει
κι είχα ρίξει τα κλειδιά στο πηγάδι
(Μεσάνυχτα)
Θάνος Μπούργος.
…σ΄ένα φέγγος διπλό, από ανταύγεια σ΄ανταύγεια, υδάτινο, - το αναθυμάμαι
από τα παιδικά μου χρόνια – αυτό μου μένει ασκίαστο-
υδάτινο φέγγος, λεπταίσθητο, ουδέτερο – μια αοριστία.
(Ορέστης)
Θέμης Λεκάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου